Ostatni wynalazek człowieka: „Zdefiniujmy maszynę ultrainteligentną jako maszynę, która dalece przewyższa na polu wszelkich aktywności intelektualnych dowolnego, choćby najinteligentniejszego człowieka. Ponieważ projektowanie maszyn jest jedną z tych aktywności intelektualnych, maszyna ultrainteligentna potrafi projektować jeszcze lepsze maszyny; dojdzie zatem bez wątpienia do „eksplozji inteligencji”, w wyniku której inteligencja człowieka pozostanie daleko w tyle. A zatem pierwsza maszyna ultrainteligentna będzie ostatnim wynalazkiem, którego człowiek kiedykolwiek dokona — zakładając, że maszyna ta okaże się wystarczająco potulna, by powiedzieć nam, jak ją utrzymać pod kontrolą”, Irvin John Good (1965)

Swoją drogą myślę, że rozwój AI będzie przebiegał inaczej: 1) najpierw systemy słabej AI wspomagające człowieka w czasie rzeczywistym (np. smartglasses), 2) następnie integracja AI w ludzkim ciałem (cyborgizacja), 3) przeniesienie ludzkiej inteligencji in silico i pełna integracja z AI.

W ostatnim kroku nie będzie różnicy pomiędzy człowiekiem a AI, więc nie będzie heterogenicznego przeciwstawienia człowiek <-> maszyna. Nie usuwa to perspektywy konfliktu, ale będzie to konflikt pomiędzy różnymi "hybrydowymi istnieniami" (analogiczny do obecnych konfliktów między ludźmi).

Review: Groza jest święta

Groza jest święta by Mikołaj Kołyszko
My rating: 4 of 5 stars

Interesująca książka porównująca odczucia religijne (numinotyczne) do odczuć związanych z obcowaniem z grozą. Ponadto ciekawie wykazuje popularność mitologii lovecraftowskiej jako - z jednej strony - wpisującej się w klasyczną strukturę mitu, a z drugiej - opierającej się na bardzo dużym docenieniu nauki.

View all my reviews

Review: Wolność & Dyscyplina – IX Forum Tato.Net

Wolność & Dyscyplina – IX Forum Tato.Net by wielu autorów
My rating: 4 of 5 stars

Nagrania z konferencji poruszają sprawy istotne dla świadomego i zaangażowanego ojcostwa. Nie ze wszystkim trzeba się zgadzać, ale wystąpienia z pewnością inspirują do rozwoju osobistego i rodzinnego. Konferencja Tato.net to świetna inicjatywa!

View all my reviews

Review: Metro 2034

Metro 2034 by Dmitry Glukhovsky
My rating: 5 of 5 stars

Przede wszystkim jest to powieść psychologiczna, dla której środowisko postapokaliptyczne (postapo) jest dobrze dobranym tłem. Zarówno psychologicznie, jak i literacko, autor wzbija się na wyżyny. Wiarygodność motywów działania oraz bogactwo marzeń postaci daje czytelnikowi dużo satysfakcji z lektury. Opis świata jest w pełni plastyczny i pobudza wyobraźnię, także przez adekwatnie dobrane metafory. Przy okazji pojawiają się ciekawe watki kryminalne. Dmitry Glukhovsky opanował operowanie słowem w stopniu mistrzowskim! Zachwycające kunsztem przedstawienie wspomnień bohaterów sprzed atomowej apokalipsy czy opis początków pierwszej, trudnej i gorzkiej miłości sprawiają, że naprawdę można się wzruszyć. Wiarygodnie została także oddana specyfika „rosyjskiej duszy”.

Wyrażam podziw dla tłumacza za oddanie tekstu książki przepiękną polszczyzną. Interpretacja aktorska pana Gosztyły jest na najwyższym możliwym poziomie. Lektor intonacją i interpretacją zadbał o to, aby każda postać miała swoją specyfikę wypowiedzi.

View all my reviews

Orson Scott Card" Gra Endera"

Bardzo dobra książka o trudnych relacjach rodzinnych, rozwoju dziecka (które musi szybko  dorosnąć), o konsekwencjach bycia geniuszem i samotności, o nieuniknionych wojnach, o relacjach z tymi, którzy odeszli i o miłości. Ocena: 5/6.

Maszyna, która się uczy, uczy także człowieka

Pojedynek w Go pomiędzy człowiekiem a maszyną: maszyna wygrywa

'Machine Changes Human

As he (Lee Sedol) played match after match with AlphaGo over the past five months, he watched the machine improve. But he also watched himself improve. The experience has, quite literally, changed the way he views the game. When he first played the Google machine, he was ranked 633rd in the world. Now, he is up into the 300s. In the months since October, AlphaGo has taught him, a human, to be a better player. He sees things he didn’t see before. And that makes him happy. “So beautiful,” he says. “So beautiful.”'

---
"The Sadness and Beauty of Watching Google’s AI Play Go", Wired, http://www.wired.com/2016/03/sadness-beauty-watching-googles-ai-play-go/

Pieśń Doświadczenia naprzeciw Pieśni Niewinności

Nie przypadkiem na demonstracje KOD-u chadza głównie starsze pokolenie: ludzie, którzy nierzadko ostatnio widzieli się przy okazji studenckich protestów w latach 80. To generacja "Solidarności", która - z mniejszym bądź większym oporem, ale w końcu - przełknęła kompromis okrągłostołowy, zaakceptowała "kierunek przemian" i uważa, że "coś nam się w okresie transformacji udało": Polska przyjęła instytucje demokracji liberalnej i stała się pełnoprawną członkinią Unii Europejskiej. Ta generacja zna PRL z autopsji i wie, że ówczesne roczniki statystyczne, które dowodziły, że Polska to pierwsza potęga gospodarcza świata, a dziś wracają jako autorytet w młodolewicowej ekonomii, najzwyczajniej kłamały.

Mówiąc Williamem Blakiem: to Pieśń Doświadczenia stająca naprzeciw Pieśni Niewinności. Mało wśród nas, sympatyków KOD-u, nieskalanych "pięknych dusz"; przeważa poczucie, nie zawsze przyjemne, że bronimy kompromisu, który w różnych punktach faktycznie okazał się dość zgniły. Wielu z nas przez lata krytykowało plan Balcerowicza, zaniedbania na polu socjalnym, kurczenie się państwa, obojętność wobec problemów prekariatu. A jednak kiedy do władzy doszedł PiS, jesteśmy gotowi bronić tego, co uznajemy za dobre: wszystkich tych posunięć, dzięki którym udało nam się wyjść z mroków PRL-u. To jest nasz Egipt, do którego za nic nie chcemy wracać.

---
Agata Bielik-Robson "Dlaczego Razem zezuje na prawo", Gazeta Wyborcza, 20-21.02.2016 r.

Zagubione dziewczyny

Dziewczyny z krajów byłego bloku wschodniego to bardzo delikatne istoty. Sześć z siedmiu krajów o najwyższym współczynniku samobójstw wśród młodych kobiet to właśnie byłe republiki radzieckie. Na tej liście Rosja jest szósta, a Kazachstan drugi. Émile Durkheim pisał kiedyś o tym, że wirus samobójstwa pojawia się w momentach kryzysów cywilizacyjnych – gdy rodzice nie mają żadnej tradycji, w której mogliby osadzić swe dzieci, ani żadnego systemu wartości, który mogliby im przekazać. Chodzi o to, że w takich sytuacjach brakuje głęboko zakorzenionej ideologii, która dałaby im wsparcie w chwilach stresu. Drugą stroną triumfującego cynizmu i ideologii nieustającej przemiany okazuje się rozpacz.

---
Peter Pomerantsev "Jądro dziwności. Nowa Rosja", Wydawnictwo Czarne, 2015.

Samotność

Vanessa Ives: I think, Mr. Gray, there are, um, tremors around us. Like the vibrations of a note of music... hidden music. Some might be more attuned to them than others. What do those people do, those who have been chosen?

Dorian Grey: They endure uniqueness.

Vanessa Ives: (Chuckles) To be alien. To be disenfranchised from those around you. Is that not a dreadful curse?

Dorian Grey: To be different. To be powerful. Is that not a divine gift?

Vanessa Ives: To be alone.

Dorian Grey: To be seeking.

Vanessa Ives: What?

Dorian Grey: Another.

Vanessa Ives: Like you.

Dorian Grey: Who shares your rarity.

Vanessa Ives: Then you are no longer unique.

Dorian Grey: Nor are you alone.

Vanessa Ives i Dorian Grey

- - -
Penny Dreadful, "What Death Can Join Together", Directed by Coky Giedroyc, 2014

Subtelny autorytaryzm

W kraju, który obejmuje dziewięć stref czasowych i zajmuje jedną szóstą powierzchni lądów, gdzie odcięte od świata wioski, w których ludzie wciąż czerpią wodę z drewnianych studni, współistnieją z mieniącymi się błękitnym szkłem i stalą wieżowcami nowej Moskwy, jedyną spajającą siłę stanowi telewizja. To ona jest najważniejszym narzędziem nowego typu autorytaryzmu, dużo subtelniejszego niż jego dwudziestowieczne odmiany.

Peter Pomerantsev "Jądro dziwności. Nowa Rosja" - okładka

---
Peter Pomerantsev "Jądro dziwności. Nowa Rosja", Wydawnictwo Czarne, 2015.